Jak nauczyć psa siusiać na świeżym powietrzu? :)

Jak z małym dzieckiem

Jak to już tak bywa, dobre nawyki higieniczne należy ćwiczyć od najmłodszych lat. Jak tylko przyniesiesz włochatą kulkę do domu, musisz zacząć myśleć o tym, jak zorganizować nowy rozkład dnia. Tak samo jest z małym szczeniakiem, jak z małym dzieckiem. Pęcherz nadal uczy się kontrolować, a zaspokojenie potrzeby występuje częściej niż u dorosłych. Musimy również dostosować do tego codzienny reżim.

Wśród kynologów mówi się, że wiek psa w miesiącach decyduje o tym, jak długo jest w stanie zatrzymać mocz. Oznacza to, że trzymiesięczny maluch jest w stanie wytrzymać około 3 godziny bez wykonania potrzeby itd. Oczywiście do tej teorii musimy podchodzić z wielkim szacunkiem. Wspomnieliśmy zapewne kilka razy, że każdy pies jest inny i trzeba podejść do tego indywidualnie. Może to być bardzo łatwe zadanie ale i ciężka praca. 

Jak zacząć?

Zaczynamy o tego co wiemy, więc wychodzimy co trzy godziny ze szczeniakiem, jeśli pozwalają na to nasze możliwości pracy. Postępujemy zgodnie z tym głównie po każdym spaniu i po przydziale jedzenia i picia. Uważaj, po posiłku wyprowadzamy szczeniaka tylko na siusiu lub kupie i zaraz z powrotem. Żadnych długich spacerów i wybryków z pełnym żołądkiem. Na początku nie zapomnij o komplementie, ale też nagrodzie w postaci smakołyku za każdą kałużę i zatokę we właściwym miejscu. Nawet jeśli wydaje ci się to niewłaściwe i dziecinne, szczeniak to doceni i prawie przerwie się na dalsze pochwały. Kolejnym ważnym momentem w treningu chodzenia na siusiu jest ustalenie ujednoliconego polecenia, które będzie związane z tą aktywnością. Wybór pozostawiamy każdemu z was.

Nigdy nie spiesz się z małym przyjacielem, zostaw go w spokoju, aby mógł znaleźć odpowiednie nieoznakowane miejsce, które będzie miało minimum obcych zapachów. Szczeniak musi stopniowo przyzwyczaić się do "dżungli" na świeżym powietrzu, pełnej obcych psów, ludzi i ich zapachów.

Warto też obserwować zachowanie naszego szczeniaka. Niektóre przemówienia powiedzą Ci, że musi zaspokoić potrzebę, a zanim to zrobi, złap go i pośpiesz, żeby to zrobił. Chce tylko zwracać uwagę na impulsy, które wysyła nam szczeniak. Może to być delikatne skomlenie, zaczyna biec i węszyć, dokąd może pójść, albo udaje się prosto na swoje zwykłe miejsce.

Kluczem do sukcesu jest CIERPIELIWOŚĆ!

Zanim nauczy się doskonale kontrolować swój system wydalniczy, musi uzbroić się w cierpliwość, a jeśli nie jest już w stanie spędzić z nim całego dnia, na początek zorganizuj odpoczynek w swoim środowisku domowym. Mieć jedno wyznaczone miejsce i wiedzieć, że jest tam dozwolone. Istnieje wiele opcji i zależy to tylko od Twoich preferencji, które wybierzesz. Możesz skorzystać z  gazety lub wybrać bardziej wyszukane, specjalnie wykonane podkładki z wkładem chłonnym. Dziś można nawet kupić specjalne toalety przeznaczone do tresury szczeniąt.

Z pewnością nie będziesz w stanie zapobiec wszystkim wypadkom, nawet jeśli będziesz chodzić uczciwie z szczeniakiem na podwórko. Nigdy nie karaj psa ani nie trzymaj jego pyska w kałużach i odchodach. To nie pomoże, po prostu niepotrzebnie stresujesz jego i siebie. A jeśli po powrocie do domu znajdziesz wypadek, zachowuj się jak nic. Gdybyś grzybobrał, szczeniak nie kojarzyłby tego z czymś, o czym nawet nie wie, że zrobił, ale z twoim przybyciem. A jednak nie chcesz kultywować w nim niechęci do twojego przyjazdu do domu.

Z biegiem czasu z pewnością nie będzie coraz lepiej. Około szóstego miesiąca Twoje ukochane szczenie powinno mieć możliwość wyjścia tylko na zewnątrz w celu zaspokojenia potrzeby. Chociaż, jak już pisaliśmy, każdy pies jest wyjątkowy i czasami nie musi tego jeszcze  wytrzymać. Może się zdarzyć, że stanie się to i u dorosłego psa czasami taki wypadek to normalna situacja. Zawsze dokładnie wyczyść kałużę, najlepiej bez obecności psa i ewentualnie popsikaj sprayem, który eliminuje psie zapachy. Uniemożliwi to ponowne ożywienie tego samego miejsca.