Skąd się wziął pies? Ciekawe pytanie? Znasz odpowiedź?!

Czy umisz sobie w ogóle wyobrazić, że przodkami wszystkich psów były wilki? Że jedna psia bestia dała początek tak wielu różnorodnym rasom na całym świecie, które różnią się od siebie nie tylko cechami fizycznymi, ale także cechami charakteru. I że różnice są czasami naprawdę niewiarygodne. Po prostu umieść leonberga i chihuahua obok siebie, myślisz, że są spokrewnieni?

A jak to wszystko się zaczęło?

Było to proste i naturalne, jak wszystkie postępy w rozwoju człowieka od zarania dziejów. Pierwsze oznaki pojawiającej się przyjaźni między ludźmi i wilkami sięgają epoki kamiennej, kiedy wilki nie były jeszcze tak nieśmiałe, a ludzie stwierdzili, że ich pomoc w polowaniu i pilnowaniu domu była nieoceniona. I tak zaczęło się oswajanie młodych wilków, które w ten sposób rozpoznały w swoim nowym przywódcy stado ludzi.

Wilki, jak dobrze wiadomo, są bardzo towarzyskimi zwierzętami i spędzają życie w stadzie opartym na rodzicielskiej parze alfa i ich potomstwie. Ten znak prawdopodobnie przybliżył ich do osoby, do której były stopniowo udomowione.

A ponieważ wilki były szeroko rozpowszechnione na całym świecie i musiały przystosować się do warunków środowiskowych, ich różnorodność w wyglądzie i cechach charakteru różniła się dostatecznie, co pozwoliło na pojawienie się pierwszych różnych ras psów.

Dokładna selekcja psów do dalszej hodowli, zgodnie z aktualnymi wymaganiami człowieka, przyczyniła się do dalszych zmian. Jaki rozmiar i natura były właśnie dla niego. Same psy również zmieniały się w sposób naturalny, w zależności od zadań, które musiały wykonywać przed swoim panem. Naprawdę mieli na to dużo czasu.

Różnorodność ras jest niewiarygodna!

Tak ile ras jest na świecie?

To bardzo trudne pytanie. Tak różnorodny, jak nasz świat, są też rasy psów. Są rasy, które są rozpoznawane na całym świecie, są też rasy, które są rozpoznawane tylko w ich ojczyźnie lub na kontynencie. I wciąż są pasjonaci, którzy chcą wyhodować zupełnie nową rasę. Są też rasy, które powoli zanikają lub całkowicie zniknęły.

Aby być mniej więcej uporządkowanym, Międzynarodowy Związek Kynologiczny, który jest prawdopodobnie najbardziej znaną i najbardziej rozpoznawalną organizacją na świecie psów, podzielił rasy według uznanej na całym świecie klasyfikacji na 10 grup:

• Owczarki i psy pasterskie (z wyłączeniem szwajcarskich psów pasterskich).
• Pinczery i sznaucery - rasy molosy - szwajcarskie psy pasterskie.
• Teriery.
• Jamniki.
• Szpice i rasy oryginalne (prymitywne).
• Autostopowicze i rasy pokrewne.
• Whippety (w tym czeski fousek).
• Retriever - harcerze - psy wodne.
• Psy do towarzystwa (w tym tak zwane „toy-dog”).
• Greyhounds.

Każdy wygląda inaczej.

Jak są hodowane psy?

Odmiana psów, z którą spotykamy się dziś i na co dzień w parkach, lasach i miastach podczas spacerów, to dzieło wieloletnich krzyżowań i selekcji psich osobników o potrzebnych cechach. A wszystko to z wykorzystaniem psiego genomu. Niektóre geny odpowiadają za charakter sierści psa, inne za wzrost, a jeszcze inne za długość nóg, a raczej ich krótkość. W ten sposób wychowuje się temperament, przydatność do określonych misji, wielkość i wygląd przyszłego psa. I jak w niemal każdej dziedzinie nauki, pochodzenie niektórych ras hodowlanych jest raczej zbiegiem okoliczności, który hodowcy lubili i tym samym pozostał dla przyszłych pokoleń.

To bardzo kontrowersyjny temat w dzisiejszym świecie. Przy ciągłej dalszej „hodowli” dzisiejsze popularne rasy psów wyglądają zupełnie inaczej niż np. 100 lat temu. A co to jest wiek w tej dziedzinie, to właściwie niedawno. I tak niestety, gdy hodowla idzie w parze, istnieje większa podatność niektórych ras na różne choroby, które mogą objawiać się w ich życiu. Mogą to być wady stawów, niewydolność nerek, niektóre rodzaje raka itp. Psy z płaskim nosem są podatne na trudności w oddychaniu, a tym samym na choroby serca. Dla odmiany jamniki i bassety cierpią na problemy z kręgosłupem, które mogą prowadzić do paraliżu.

takie małe porównanie. Poznajecie? Ta sama rasa sto lat później

Wiele psów nie radzi sobie już z zadaniami, do których zostały pierwotnie wyhodowane i służą jedynie jako dekoracja lub dodatek modowy dla swojego właściciela, który często nie ma nawet pary, o tym, co kiedyś wiedzieli przodkowie jego pupila i co zrobili. To smutny widok

Temat zostawiam otwary dletego, że każdy z nas ma swoje zdanie!