Grzyby skóry u psów – jak je rozpoznać?

Opublikowano 10. 10. 2022 na kanale blogowym

Choroby skóry są na ogół skomplikowane i dość niepopularne w świecie weterynarii, ponieważ wymagają dłuższej terapii, o której właściciele nie lubią słyszeć. Ważne jest to, że jest to choroba odzwierzęca, czyli tak zwana infekcja przenoszona na człowieka.

Czasem mija dość dużo czasu, zanim zostanie stwierdzone źródło grzybicy, a potem również zanim leczenie zacznie działać. Niestety, terapia może się skończyć jeszcze dłużej. Grzyby skórne są zdradliwe, uwielbiają wracać, dlatego w dzisiejszym artykule podpowiemy Ci, jak łatwiej je rozpoznać na swoim pupilu i jak później z nimi walczyć.

Grzybica u psów

Grzyby skóry klasyfikujemy jako wysoce zakaźną chorobę, która niestety może przenosić się również na człowieka. Choroba początkowo nie ma objawów klinicznych i ma bardzo długi okres inkubacji (14-28 dni lub więcej), czyli czas od zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów. Niestety w tym czasie, kiedy ani pies, ani kot nie wykazują objawów, jest już zakaźny i rozprzestrzenia wszystko dookoła. Grzyby rozwijają się w wilgotnych środowiskach, częste występowanie ma charakter sezonowy - wiosna i jesień.

Czynnikiem sprawczym grzybów skóry psów jest dermatofit Microsporumcanis, który jest wysoce zakaźnym mikroskopijnym grzybem. Jego transmisja odbywa się poprzez bezpośredni kontakt poprzez zakażony sprzęt do higieny zwierząt i dotyk. Intensywność infekcji jest wysoka, więc jeśli trzymasz kilka zwierząt w jednym gospodarstwie domowym, ryzyko infekcji jest więcej niż jasne. Rozmnaża się bezpłciowo w górnych warstwach skóry.

Grzyby skórne pod mikroskopem

Objawy:

• swędzenie
• zaczerwienienia
• łysiny w okolicy zaczerwienienia, wypadanie sierści
• strupy, łupież w sierści

Wskazówka:

Ryzyko infekcji jest szczególnie wysokie podczas dużych imprez, takich jak wystawy i wyścigi psów, imprezy wiodące i inne. Jeżeli występowanie grzybów występuje również w budach, bardzo konieczne jest dokładne powtórne leczenie i poinformowanie przyszłego właściciela o możliwości ponownego wystąpienia grzybicy. To samo dotyczy kotów. Jeśli nie chcesz rezygnować z tych działań, zalecamy zaszczepienie psa – o szczepionce przeczytasz poniżej.

Terapia

W przypadku potwierdzenia dematomykozy psów konieczne jest rozpoczęcie leczenia pod nadzorem lekarza weterynarii, który jednoznacznie określi procedurę terapeutyczną. Weź pod uwagę, że leczenie grzybicy jest naprawdę długotrwałe, mówimy o tygodniach, czasem nawet miesiącach (w poważniejszych przypadkach) i niestety lubi wracać wielokrotnie. Stosuje się odpowiednie leki przeciwgrzybicze (łącznie tylko wtedy, gdy infekcja jest ciężka) i właściwe jest miejscowe stosowanie szamponów, maści i roztworów dezynfekujących i przeciwgrzybiczych.

Jeśli masz w domu inne zwierzęta (kota, królika, papugi, świnki morskie itp.), musisz poinformować o tym lekarza weterynarii! Chroń się jednorazowymi rękawiczkami podczas aplikacji i bezpiecznie wyrzuć wszystkie narzędzia, których używasz podczas zabiegu, aby infekcja nie rozprzestrzeniła się w domu. Prawdopodobnie doradzą, abyś traktował wszystkie zwierzęta w gospodarstwie domowym jako środek zapobiegawczy. Nawet ci, którzy jeszcze nie mają objawów. W przypadku pojawienia się podejrzanej, czerwonej, ograniczonej zmiany skórnej (najczęściej szyi, pleców, dłoni,...) koniecznie udaj się na badanie do dermatologa i poinformuj go, że twój pies jest leczony na dermatofitozę, jest to dla niego niezbędne.

Jeśli Twój lekarz weterynarii zatwierdzi również podawanie immunoglukanów – w celu wsparcia układu odpornościowego (jeśli układ odpornościowy jest silny, grzyb może się nie zamanifestować i w ogóle nie powrócić), możesz również podać inne preparaty zwiększające ogólną odporność. 

Jak zapobiegać

Dobrą wiadomością jest to, że istnieje szczepionka, która może być skutecznie stosowana do bezpośredniego zapobiegania Microsporumcanis. Pochodzi od marki Biocan, od firmy Bioveta, która na rynku posiada również klasyczne szczepionki dla psów. Przy tej szczepionce warto wiedzieć, że można ją stosować profilaktycznie, ale także w przypadku wybuchu grzybicy – w tym przypadku ułatwia leczenie i powinna łagodzić objawy.

Może być podawany profilaktycznie szczeniętom i kociętom w wieku powyżej 12 tygodni. Jest szczepiony powtórnie w dwóch dawkach. Jeśli szczepionka jest przyjmowana w ramach terapii, dodaje się jeszcze jedną dawkę terapeutyczną. Zaleca się coroczne ponowne szczepienie (nawet w przypadku pomyślnego ponownego leczenia). Suki w ciąży i karmiące są przeciwwskazane.

Mikrosporum canis u człowieka

Powoduje infekcje skóry głowy, różnych części ciała oraz tworzy silnie zapalne zmiany związane z wypadaniem włosów. Infekcję tym gatunkiem można często wykryć klinicznie za pomocą lampy UV Wood's, która powoduje, że zakażone tkanki fluoryzują na jasnozielono. W przeciwieństwie do niektórych gatunków dermatofitów (Tineacapitis i Tineacorporis), M. canis zwykle nie powoduje dużych epidemii. Ludzie zarażają się w wyniku bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z zarażonymi zwierzętami domowymi.

Leczenie przy łagodnych objawach i niewielkich zmianach rozpoczyna się od miejscowych leków przeciwgrzybiczych – maści, roztworów, które stosuje się długotrwale, a nawet przez pewien czas po ustąpieniu objawów.

Objawy zakażenia u ludzi