Jak często odrobaczyć psa

Pasożyty są częścią naszego życia od niepamiętnych czasów, a zwierzęta mieszkające z nami w tym samym gospodarstwie domowym są ich częstymi żywicielami. Ponieważ przebywają w przewodzie pokarmowym i pasożytują na treści jelit, ograniczają prawidłowe wchłanianie składników odżywczych, przez co niekorzystnie wpływają na organizm. Innym nie mniej ważnym aspektem jest rozprzestrzenianie się pasożytów ze zwierząt na ludzi. Szczególnie w gospodarstwach domowych z małymi dziećmi, które nie mają jeszcze zautomatyzowanych dobrych nawyków higienicznych, przenoszenie tej choroby na ludzi może stanowić duży problem. Dlatego odrobaczanie powinno być jedną z podstaw każdego dobrego hodowcy.

Najczęstsze rodzaje pasożytów wewnętrznych

Gelisy

Jest to bardzo powszechny pasożyt wewnętrzny psów i kotów. Psy z tym pasożytem mogą zostać zarażone w macicy ciężarnej suki, dorosły jest zarażony głównie w środowisku zewnętrznym, najczęściej poprzez zakażony kał. Glisty kolonizują jelito cienkie zwierząt, gdzie wydzielają jaja i przedostają się do środowiska zewnętrznego z kałem. Tutaj dojrzewają i stają się zaraźliwe nie tylko dla innych zwierząt, ale niestety także dla ludzi, zwłaszcza dzieci.

Psy zarażone tym pasożytem i nieleczone tracą na wadze, opóźniają się w rozwoju,mogą kaszleć i cierpieć na anemię. Mają matową szatę i powiększone brzuchy.

Tasiemiec

Zasiedla również jelito cienkie psów i kotów. Ciało składa się z komórek i kończyn tylnych, które zawierają dojrzałe jaja, oddzielają się i dostają się do środowiska zewnętrznego spontanicznie lub z kałem. Psy najczęściej zarażają się tym pasożytem za pośrednictwem innego pasożyta, na przykład przez połknięcie pcheł, która jest żywicielem pośrednim dla tasiemców.

Zwierzę zaatakowane przez pasożyty traci na wadze, ma słabą jakość sierści i ogólnie nie rozwija się.

Najczęstszy gatunek pasożytów psów

Leki przeciw pasożytom

Odrobaczanie wykonujemy podając leki przeciwpasożytnicze, które są dostępne na rynku w różnych formach. Najczęściej stosowane są w postaci past, tabletek i kropli na skórę - tzw. Spot on.

Jak wspomniano powyżej, bardzo wrażliwą grupą są nowo narodzone szczenięta. Dlatego hodowcy bardzo szybko rozpoczynają odrobaczanie. Pierwsze podanie leku przeciwpasożytniczego następuje 14 dni po urodzeniu i jest kontynuowane w dwutygodniowych odstępach do momentu przekazania nowemu właścicielowi. Nowy właściciel powinien co miesiąc odrobaczać do ukończenia przez szczenię pół roku życia. Zaleca się odrobaczanie dorosłych psów 2-4 razy w roku

W przypadku małych szczeniąt lepiej jest użyć pasty, którą można łatwo włożyć bezpośrednio do pyska za pomocą aplikatora. Tabletki podaje się zwykle dorosłym psom.

Ilość i rodzaj podawanego leku zależy od masy ciała psa i rodzaju wykrytego pasożyta, dlatego zawsze pozostawić weterynarzowi wybór i dawkę odpowiedniego produktu. Wskazane jest, aby zmieniać różne rodzaje leków, aby pasożyty nie uodporniły się.

Zapobieganie

Odrobaczanie w żadnym wypadku nie jest zapobieganiem zakażeniom pasożytami. Jest to tylko leczenie uzupełniające, które jednak eliminuje tylko dorosłe osobniki pasożytów w jelitach zwierzęcia i działa tylko przez jeden dzień. Oznacza to, że odrobaczamy psa „profilaktycznie”, a następnie zjada zainfekowany odchód na zewnątrz i infekcja powraca, nie licząc na to. Do następnego odrobaczenia mamy minimum 3 miesiące. Co z tym? Dlatego lepszym rozwiązaniem niż ślepe podawanie leku odrobaczającego byłoby wykonywanie regularnych badań parazytologicznych odchodów tzw. Badania koprologicznego np. Raz na 2 miesiące. Wszystko, co musisz zrobić, to pobrać 3 małe próbki kału w dwudniowych odstępach i zanieść je do lekarza weterynarii w celu zbadania.

Innym środkiem zapobiegającym rozprzestrzenianiu się infekcji jest zbieranie odchodów i ich usuwanie, aby zapobiec skażeniu terenu zewnętrznego. I oczywiście odpowiednia i dokładna higiena to podstawa wszystkiego.

Czyszczenie psiej kupy jako środek zapobiegający rozprzestrzenianiu się pasożytów.