Mycoplasma canis - Bakteria układu rozrodczego.

Mycoplasma canis

Są to bakterie, które tworzy trójwarstwowa błona cytoplazmatyczna, dzięki czemu mogą przybierać różne kształty i dzięki temu łatwo rozprzestrzeniać się na poszczególne części ciała, gdzie następnie wywołują stan zapalny. Jak wiesz, bakterie mogą zostać zniszczone przez właściwe stosowanie antybiotyków. Mykoplazmy są jednak dość odporne na ich działanie – na większość z nich mają już odporność, co z pewnością nie ułatwia leczenia.

Diagnoza mykoplazm trwa dłużej, co również opóźnia i komplikuje terapię. Jednocześnie bakterie te można znaleźć niemal wszędzie. Istnieją przerażające informacje, że może to dotyczyć ponad 70%, ale nie wszystkie z nich wynikają z dobrze funkcjonującego układu odpornościowego.

Mykoplazma to bardzo podstępna bakteria

Mykoplazmy atakują głównie narządy płciowe, powodują również stany zapalne dróg moczowych, macicy u suk, a u psów zapalenie najądrza. Po ciężkiej infekcji mogą również wystąpić problemy z płodnością, co jest dużym problemem, zwłaszcza dla osobników hodowlanych. Suczki mogą mieć trudności z pokryciem.

Przenoszenie

Choroba nie musi wybuchać we wszystkich przypadkach, dlatego mykoplazmy nazywamy tak zwanym patogenem oportunistycznym, co oznacza, że infekcja objawia się dopiero wtedy, gdy mechanizmy obronne organizmu zostaną zerwane.

Można to sobie wyobrazić tak, jakby ta bakteria chciała wykorzystać okazję do zaatakowania osłabionego lub chorego organizmu, który nie jest w stanie obronić się w stu procentach – wtedy ta infekcja upadnie.

Przeniesienie może nastąpić poprzez stosunek płciowy od matki do płodu, poprzez pasożyty ssące krew oraz poprzez bezpośredni kontakt z krwią chorego osobnika.

Mykoplazma może wpływać na prawie każdą część ciała i powodować wiele rodzajów stanów zapalnych

Objawy kliniczne

Jak już wspomnieliśmy, do pojawienia się objawów klinicznych wystarczy osłabiony układ odpornościowy, inne towarzyszące infekcje, choroba onkologiczna, stres i złe warunki zoohigieniczne w hodowli. Są to bakterie, więc mogą atakować prawie cały organizm i powodować wszelkiego rodzaju stany zapalne.

• Zapalenie błon śluzowych, oczu i układu oddechowego.
• Choroby zapalne stawów i układu mięśniowo-szkieletowego.
• Zapalenie nerek, cewki moczowej.
• Zapalenie prostaty i najądrza.
• Zapalenie macicy i pochwy u suk.
• Niepłodność.
• Poród martwych, słabo rozwiniętych lub bardzo osłabionych szczeniąt. Istnieje również wysokie ryzyko śmiertelności szczeniąt do 7 dnia życia.

Jak widać, te zdradzieckie stworzenia mogą wpływać na cały organizm, a ich zdiagnozowanie może być wyzwaniem dla weterynarza. W ramach odpowiedzialności należy zachęcać właścicieli psów i suk hodowlanych do poddania się temu badaniu na obecność mykoplazmy canis przed kryciem. Konieczne jest rozpowszechnianie informacji o tej bakterii wśród hodowców, aby mogli interweniować w przypadku postępu choroby.

Diagnoza

Jak już powiedzieliśmy, są to patogeny trudne do wykrycia. Niemniej jednak można je wykryć metodą PCR, która bezpośrednio wychwytuje DNA danej bakterii, na podstawie której można z czystym sumieniem stwierdzić, że jest to mycoplasma canis.

Ta metoda jest niezawodna, szybka i delikatna. Próbka jest oczywiście wysyłana do wykwalifikowanego laboratorium, po czym na wynik trzeba najpierw poczekać kilka dni. W przypadku zajęcia układu moczowo-płciowego, a nawet przed planowanym kryciem, u suk wykonuje się głęboki wymaz z pochwy. U mężczyzn próbkę pobiera się z napletka. Obecność tych bakterii można również wykryć za pomocą badania krwi.

Diagnoza i późniejsze leczenie nie zawsze są łatwe

Leczenie

Terapia mykoplazmozy jest długotrwała i dość trudna. Należy zauważyć, że o ile choroba nie jest ciężka ze złym przebiegiem, pacjent nie musi być hospitalizowany w klinice weterynaryjnej. Zwykle tak nie jest, czasami pozytywny wynik testu okazuje się nawet bez żadnych objawów klinicznych.

Pacjentowi zawsze przepisywane są wrażliwe antybiotyki na kilka tygodni i trafia do opieki domowej. Kontrolny test PCR przeprowadza się po ponownym leczeniu lub w trakcie. Jeśli jednak trzymasz w domu więcej niż jedną osobę, konieczne jest podlewanie ich wszystkich. Ryzyko przeniesiena przy częstym kontakcie jest więcej niż wysokie.

Profilaktyka

Profilaktyka to tylko rzetelne testowanie zwierząt, aby nie wnosić tej niedogodności do hodowli i nie zagrażać innym pupilom, które masz w domu. Niestety, jeśli pytasz o możliwą szczepionkę, to ta jeszcze nie istnieje. Niezbędne jest również zapewnienie dobrych warunków zoohigienicznych w hodowli.